Lekcja 28a

 RODZICIELSTWO W KATEGORII WSPÓŁZALEŻNOŚCI I AFILIACJI W każdej interakcji podlegamy działaniom sił innych osób oraz sami wywieramy na nie wpływ. W ten sposób dokonuje się ograniczania wolności innych i manipulacji. Na wymiarze współzależności opisujemy ten aspekt interakcji, który określa stopień zależności zachowania jednej osoby od zachowania drugiego człowieka. Gdy stopień zależności jest duży, mamy do czynienia  z kontrolą czyjegoś zachowania, gdy jest znikomy lub żaden, mówimy o wzajemnej wolności w relacji. Na wymiarze afiliacji zachowanie interpersonalne można opisać, interpretując je jako zbliżanie się lub oddalenie. Wymiar ten jest dwubiegunowy. Posiada krańce miłości i wrogości. Miłość na tym wymiarze oznacza zbliżanie się oraz bycie otwartym na drugiego człowieka. Wrogość opisywana jest jako oddalenie się lub pozostawanie zamkniętym na drugą osobę. RODZICIELSTWO W ANALIZIE TRANSAKCYJNEJ Podczas pierwszych, decydujących lat życia dziecko otrzymuje w gronie rodzinnym fundament dla swego zapisu życiowego, który będzie warunkował jego późniejsze zachowanie w stosunkach międzyludzkich. Jeżeli w naszym przekazie zaroi się od zakazów, mamy szansę wychować osobę, która będzie w życiu przegrywać. Jeżeli ofiarujesz mu przesłanie zezwalające na samorealizację, w istocie jest większe prawdopodobieństwo zaktualizowania swego potencjału. Na świecie rodzi się pewna liczba dzieci niechcianych. Wiele matek nie akceptuje swojego macierzyństwa, szczególnie tego „nie w porę”, i nie omieszka przekazać swoich cierpień dziecku. Niewiele jest małżeństw i związków, które maja spójne i konsekwentne poglądy na temat rodzicielstwa. Istnieją nieliczne sposoby sprawiania sobie wzajemnej radości w związku rodzić – dziecko. Każde dziecko można, a nawet trzeba pozostawić samemu sobie, szczególnie gdy pochłonięte jest światem swojej dziecięcej fantazji. Ważna jest umiejętność zezwolenia dziecku na bycie bez nas, gdy koncentruje się na kontakcie z innymi dziećmi. Część dzieci (małych, lękliwych) ma problem z zaakceptowaniem innych kontaktów interpersonalnych niż kontakty z najbliższą rodziną. W którymś momencie dziecko powinno jednak zacząć przebywać bez rodziców. Dobrze jest, gdy nie czuje się ono wtedy porzucone, lecz ma szansę doświadczyć ochrony opiekuńczego rodzica – nienarzucającego się, ale czuwającego nad jego bezpieczeństwem „z oddalenia”. Rodzice, niestety, mogą popaść w skrajną nadopiekuńczość. Jest to postawa chorobliwa i w konsekwencji raniąca i jego, i dziecko. Zdarza się również, że rodzicowi wydaje się, iż powinien okazywać dzieciom przede wszystkim swoją legalną wobec nich władzę Wówczas istnieje niebezpieczeństwo przekształcenia dzieci w marionetki lub buntowników. Rola rodzica jest pełniona w interakcji z niedorosłym jeszcze i nieukształtowanym w pełni partnerem, pozostającym w układzie fizycznej, psychicznej i formalnej zależności.

Ćwiczenie

Poszukaj jasnych plam. Przywołaj wspomnienia jak najpiękniejszych momentów, które wiążą Cię z jakimikolwiek osobami dorosłymi. Może zobaczysz we wspomnieniach kogoś, kto,  pięknie się uśmiechał; kto się Toba prawdziwie zachwycił; kogoś,  kto ofiarował Ci swoją uwagę w odpowiednim momencie. Wspomnij najcudowniejsze zabawy z dzieciństwa, zajęcia, w których uczestniczyli dorośli; które były dla Ciebie fascynujące. Próbuj swobodnie kontaktować się ze swoimi śladami pamięciowymi w wielo-zmysłowym zakresie.