Lekcja 33a

 Psychoterapia powierzchowna. Podtrzymująca. Pocieszenie, podtrzymywanie wiary we własne siły, usuwanie ostrych stanów przygnębienia bez usuwania objawów ani wpływania na błędne przekonania stosuje się rzadki i tylko wobec ludzi, którzy nie wykazują znacznych zaburzeń, lecz chwilowe załamanie i rozstrój. W psychoterapii  podtrzymującej można stosować metody racjonalne, których celem jest wyjaśnienie podłoża problemu, przyczyn powstania, zależności psychosomatycznych i zasad higieny psychicznej. Czasem można dołączyć czynniki przekonywania. Można zachęcić do de refleksji – zaprzestania niepożądanych rozważań, myślenia o określonym objawie lub patogennej sytuacji, do ignorowania. Odwracamy w ten sposób uwagę, dajemy możliwość wytworzenia nowego pobudzenia, które hamuje pobudzenie istniejące w innych obszarach kory mózgowej. Można tez posłużyć się intencją paradoksalną – wywołanie pragnienia tego, czego się boimy np. absurdalnie życzymy sobie pocenia i drżenia, bladości bezgłosu podczas wystąpienia publicznego. Odreagowanie napięć. Psychoterapia odreagowująca zmierza do zlikwidowania patogennego wpływu negatywnych emocji. Ma spowodować, aby człowiek wyrażał emocje w warunkach terapeutycznych. Pozwala się i zachęca człowieka, by odtwarzał, lub powtórnie przeżywał dawne urazy i konflikty. Technika ta polega na wydobyciu wyrazistych przeżyć, wspomnień wydarzeń, które wywołały konkretne objawy i zostały stłumione, zapomniane. Odreagowanie polega na powtórnym przeżywaniu napięć wywołanych przez treści bardziej lub mniej świadome. Jest to więc reprodukcja, powtórzenie przeżyć emocjonalnych, aby zredukować napięcie emocjonalne. Odreagowanie może nastąpić w efekcie samego opowiadania o swoich kłopotach. Prowokowanie do odreagowania polega na stworzeniu człowiekowi warunków do ujawnienia napięć wobec rzeczywistych, wyobrażonych, czy też zastępczych „obiektów” swoich uczuć. Może tu pomocna być psychodrama, ćwiczenia odreagowania uczuć agresywnych. Techniki sugestii  Sugestia to bodziec, wypowiedź, sąd czy tez twierdzenie, albo nawet gest, które przyjmowane bezkrytycznie, nie podlegają żadnej analizie logicznej. Ten bodziec wywiera wpływ na podstawy, przebieg procesów psychicznych, a wtórne nawet na przebieg procesów fizjologicznych i zachowanie człowieka. Sugestia polega na wytwarzaniu u człowieka na drodze aintelektualnej – bez racjonalnej perswazji – określonych przekonań. Terapia zachowania. – systematyczne ćwiczenia, stopniowo coraz trudniejsze. A) trening pozytywny (ćwiczymy właściwą umiejętność, bądź nawyki) Stosowane przy fobiach, natręctwach, nerwicowych zaburzeniach mowy, zaburzeniach seksualnych – wzmacniając uzyskane efekty pochwałami, uznaniem i aprobata. B) terapia awersyjna, odwykowa – łączenie niepożądanej czynności z nieprzyjemnym bodźcem; bywa stosowana w leczeniu nałogów c) trening negatywny i metoda przesycenia – zamierzone , wielokrotne wywołanie reakcji, która doprowadza do pełnej jej kontroli; przy przesyceniu reakcję wywołuje się tak długo, Az nastąpi zmęczenie ośrodków korowych, poczym reakcja wygasa ( tiki, jąkanie się, ssanie palca) d) trening relaksacyjny –zmiana napięcia mięsni szkieletowych) systematyczna desensybilizacja – usuwanie fobii poprzez uzyskanie stanu relaksacji wraz z wywołaniem wyobrażeń szeregu bodźców i sytuacji wywołujących lęk, umieszczanych w stosownej hierarchii F) naśladowanie – uczenie poprzez obserwowanie zachowań innych ludzi i poznawanie ich skutków; przyjmuje postać pokazów. Metody treningowe są stosowane w zaburzeniach mających charakter nawyków wynikających ze złego przystosowania, utrwalonych reakcji nie przystosowawczych, patologicznych odruchów warunkowych i stereotypów.