Lekcja 37a

 Czym innym jest choroba jako abstrakcyjny proces, który mnie nie dotyczy, albo tez dotyka mnie lub bliskich z całym okrucieństwem i mocą. Podejście do procesu  własnej choroby staje się nawet elementem obrazu siebie. Bywa, że jest to podstawa identyfikacji, poczucia tożsamości – szczególnie przy chorobach przewlekłych. Podejście do choroby jako zła nie implikuje negatywnej postawy wobec chorego. Czasami negatywne postawy wobec choroby uogólniają się na osoby chore. Brak komfortu wywołany jest projekcją własnych lęków i obaw związanych ze swym zdrowiem i życiem. U osób empatycznych siła doznanego cierpienia jest także czynnikiem czyniącym kontakt z osobą chorą trudnym i prawie nie do zniesienia. Postawy do osób chorych można podzielić na : pozytywną, negatywną i obojętną . Chore osoby są spostrzegane jako słabe, biedne, pokrzywdzone. Czasami towarzyszy temu strategia zakładania maski. Jej efektem ma być komunikowanie choremu postawy współczującej, koleżeńskiej, przyjacielskiej. Inna maska to postawa wychodząca z pozycji naukowego autorytetu, z pozycji specjalisty albo wyniosła obojętność. Można tez zidentyfikować maskę moralizatora. Wszystkie te postawy są do przyjęcia, o ile pojawiają się jako spontaniczne i autentyczne reakcje, a nie jako formy sztucznej ochrony swego negatywnego nastawienia. Chorzy są wspaniale wyczuleni na nieszczerość uczuć. Taka gra nie ma sensu. Nie uruchamia mechanizmów walki z chorobą, nie optymalizuje przebiegu procesów zdrowienia, nie mobilizuje sił organizmu. Chory – Zdrowy ..w tej relacji należy zobaczyć człowieka. Bez względu na to po której jest się stronie.