Lekcja 42

 Ćwiczenie

Poszukaj w różnych źródłach danych na temat praktyk stosowanych w przeszłości przez społeczeństwo wobec osób prawdopodobnie chorych psychicznie. Wypędzenie, inne formy izolacji, tortury, a nawet skazywanie na śmierć. Na czym polegała ich inność?, Czy i w jaki sposób były te osoby groźne dla otoczenia? Może potrafisz zinterpretować prezentowane przez nie symptomy w innych kategoriach niż nawiedzenie przez złe duchy? Czy spotkałeś się w legendach z tym tematem?

Najczęściej stosowanymi kryteriami choroby psychicznej są następujące przesłanki: - pozostawanie pod opieką psychiatry, - opinia szanowanych członków społeczności o tym, że zachowanie jest skutkiem złego przystosowania, - znawca – psychiatra lub psycholog stawia diagnozę zaburzeń, - wyniki testów tej osoby odbiegają od norm wyznaczonych dla grupy określonej jako normalna, -  osoba sama twierdzi, że jest chora lub robi to pośrednio przez uczucie lęku, rozpaczy, nieadekwatności, -  człowiek zachowuje się w sposób zwracający uwagę jako odbiegający od norm akceptowanych przez większość czynników społeczności. Model medyczny choroby psychicznej polega na przyjęciu następujących założeń: a)  Nienormalne zachowania  są objawem choroby; b) Objawy SA oznakami wewnętrznych stanów lub procesów patologicznych; c) Choroba psychiczna jest spowodowana: zaburzeniami genetycznymi, biochemicznymi lub organicznymi; d) Zaburzenia mogą wynikać z wcześniejszych urazów, deprywacji, niewłaściwej troski o zdrowie psychiczne; e) pojęcia zdrowia i choroby są rozłączne; f) Leczenie odbywa się w postaci hospitalizacji i interwencji medycznej mających na celu usunięcie choroby, uwolnienie osoby od cierpienia. Człowiek chory jest w tym ujęciu bierny i powinien być izolowany, nie rozpatruje się tu związku jego aktualnej sytuacji z cierpieniem. Usunięcie objawów nie jest tu utożsamione z wyleczeniem . „Umysł (czymkolwiek jest) nie jest organem ani częścią ciała. W związku z tym nie może być chory w takim sensie jak ciało.”Diagnoza psychiatryczna jest stwierdzeniem dotyczącym pacjenta użytecznym dla psychiatry. Objaw choroby psychicznej jest stwierdzeniem dotyczącym pacjenta użytecznym dla pacjenta ( Szasz) Pojęcie choroby bywa utożsamiane z terminem „dewiant”, który wiąże się z moralna oceną jako osoby mniej wartościowej, odrzuconej. Uznanie osoby za chora psychicznie pociąga za sobą nie tylko obniżenie oceny społecznej, ale również zaniżenie własnej oceny podmiotu. Byli pacjenci postrzegani są jako niezdecydowani, niezaradni. Obawa przed takimi konsekwencjami może powodować unikanie sytuacji zwracania się po pomoc profesjonalna nawet wówczas, gdy jest to niezbędne dla osoby i jej otoczenia. Pacjenci psychiatryczni, nawet po znacznym upływie czasu od interwencji lekarskiej, maja tendencje do spostrzegania swoich problemów – analogicznych do kłopotów wszystkich innych ludzi – jako skutku czy wyrazu choroby.

Ćwiczenie

Wyobraź sobie sytuację, w której ludzie z Twojego otoczenia otrzymują pseudoinformację  o tym, że byłeś leczony psychiatrycznie. Przyjmij też, że nie korzystałeś z sporadycznych porad, ale w pewnym okresie byłeś regularnie hospitalizowany. Zastanów się, czy i jak zmieniłoby się ich zachowanie w stosunku do Ciebie? Kto chciałby sprawdzić te informacje bezpośrednio u Ciebie,? Kto zapytałby jak się czujesz? Kto rozpowszechniłby taka wiadomość? Kto próbowałby udzielić Ci wsparcia? Z jakimi formalnymi konsekwencjami – np. w pracy – musiałbyś się liczyć? Zaznaczam, ze w twoim zachowaniu nic by się nie zmieniło, ze to tylko plotka. Czy zdajesz sobie sprawę z tego jak to może działać? A jak Ty sam zachowałbyś się, gdybyś otrzymał taka informacje o swoim znajomym? Naprawdę?