Lekcja 8cd3

 Ad. 3   Regresja polega na zastosowaniu prymitywnej techniki rozwiązywania problemu, typowej dla wcześniejszych stadiów rozwoju człowieka. Przykładem tego zjawiska jest występowanie u dorosłej osoby w trudnej sytuacji życiowej infantylnego dążenia do wzbudzenia u innych współczucia i nakłaniania ich w ten sposób do udzielania pomocy ( błagając o pomoc, wybuchając płaczem,  impulsywnie uciekając z trudnej sytuacji społecznej).Regresja to przejściowe i odwracalne zaburzenie występujące wobec określonej trudności.  Może pojawiać się w odpowiedzi na frustracje. Towarzyszy wtedy negatywny nastrój, niezadowolenie, irytacja. Jest możliwość zaistnienia retrogresji, czyli regresji historycznej , która jest powrotem do wcześniejszej rozwojowo formy zachowania się jednostki. Regresja może polegać na obniżeniu funkcji intelektualnych i sprawności wykonania. Przejawia się także w sferze życia emocjonalnego i postaw społecznych człowieka. Najczęściej jako przejaw regresji traktujemy utratę panowania nad sobą, nieliczenie się z negatywnymi skutkami swych działań oraz z ich oceną ze strony otoczenia.

Ad. 4.Fiksacja to inaczej stereo typizacja, usztywnienie zachowania człowieka. Polega na braku zdolności do zmiany swojego postępowania, wielokrotnym powtarzaniu usztywnionej reakcji. Tracimy wtedy plastyczność i adaptacyjność zachowania. Mamy niewielką zdolność do dostosowania się do zmian sytuacji, a nasze czynności stają się kompulsywne – mają charakter przymusowy.  Stereotypowość zachowania może utrzymać się nawet po ustaniu działania przeszkody. Taki typ dezorganizacji zachowania następuje najczęściej po serii kolejno występujących sytuacji trudnych. Fiksację obserwuje się często jako specyficzną własność zachowania osób nerwicowych. Np. powtórne związki z osobnikami, o takich samych cechach osobowości, jakie mieli współmałżonkowie, i które bardzo istotnie zdecydowały o rozpadzie poprzedniego związku. Fiksacja może też pojawić się jako przymusowość i powtarzalność w zakresie zachowań asocjalnych i antyspołecznych, a także jako uparte powtarzanie pewnej operacji, mimo że jest ona niecelowa i nie przyczynia się do rozwiązania problemu.

Ad.5.  Cameron zaobserwował, że u osób, które przebyły kiedyś pewne choroby psychiczne lub nerwowe, sytuacja trudna, utrzymując się, wywołuje objawy przebytej choroby. Np. U osoby chorej na schizofrenie w stanie remisji – czyli „cofania się” choroby bezobjawowego okresu dobrego stanu psychicznego – ale będącej  pod wpływem stresów, można dostrzec objawy typowo psychotyczne.  Z pośród czynników, które decydują o tym, że długotrwały stres prowadzi finalnie do znacznych zaburzeń w psychologicznej regulacji zachowania i funkcjach organizmu, można wymienić między innymi :  1 wysokie natężenie stresu, zagrożenie podstawowych potrzeb i wartości osoby, 2 brak możliwości aktywnego przeciwdziałania stresorom, 3 stosowanie nieodpowiednich technik walki ze stresorem, 4 niski stopień indywidualnej tolerancji ( odporności ) na stres.