Lekcja 22b

 Trzecią forma kontaktu inwazyjnego jest inwazja poprzez atrybucję. Jest to proces przypisywania cech i właściwości osobie, a szczególne znaczenie ma tu atrybucja cech w ogóle nieposiadanych. Laing : / Kwestia sprawdzenia, by ktoś stał się tym, czym chcemy, by był, sprawienia, by ucieleśnił własne projekcje, to coś całkiem innego. Nie mówi się danej osobie, czym ma być, ale mówi się jej czym jest. Takie atrybucje w odpowiednim kontekście są o wiele bardziej skuteczne niż rozkazy czy inne formy przymusu i perswazji. Większość najbardziej trwałych instrukcji otrzymujemy pod postacią atrybucji. Mówi się nam, że rzeczy maja się tak a tak. Mówi się komuś, powiedzmy, że jest on złym lub dobrym chłopcem, a nie tylko kimś wychowywanym na dobrego chłopca. Nie wydaje się konieczne wmówić danej osobie, kim ma być, skoro dano jej do zrozumienia, że jest właśnie tym/. To, co Ci mówią na Twój temat, stanowi dużo silniejszą indukcję, niż to, co każą Ci robić. Zjawisko paradoksalne, ale mówiąc komuś, że jest niegrzeczny dokonujemy atrybucji i przez nią całkiem efektywnie uniemożliwiamy osobie zrobienie tego, co jej się każe uczynić. Lekarstwem jest przeżywanie bliskiego, pełnego zrozumienia kontaktu pozostawiającego jednostce swobodę podejmowania decyzji i wyboru sposobu bycia. Kontakt taki tworzą ludzie, którzy cechują się szczególnymi postawami wynikającymi z osobistego zaawansowania w procesie rozwoju indywidualnego. Są to osoby, które osiągnęły dojrzałość emocjonalną i same pozostają wolne wewnętrznie. Prezentowane przez nie postawy to akceptacja, autentyczność oraz empatia. Zdrową przynależność buduje się na bazie empatii – która trafnie wczuwa się w stany psychiczne, dostrzega je, rozumie i komunikuje zwrotnie. Wtedy uzyskujemy przekonanie, że ktoś interesuje się nami prawdziwie, rozumie nas i akceptuje naszą odmienność. Zdrową przynależność pozbawioną wszelkiej inwazji i zniewolenia budujemy z kimś, kto potrafi być sobą, zachować swą autentyczność. To budzi nasze zaufanie. Nie jest dobrze pozostawać w samotności i pozwalać na to innym. Należy dbać o wysoka jakość naszych interakcji. Czynić wysiłki by, by nie miały one inwazyjnego charakteru. Wybierzmy przynależność bez zniewolenia.

O każdym można powiedzieć, ze jest jednocześnie przystosowany i nieprzystosowany, biorąc pod uwagę służące mu, bądź szkodliwe środowisko. Każdy z nas jest przystosowany do pewnych kręgów kulturowych i pewnych ról i zarazem nieprzystosowany do innych. My sami możemy czuć się dobrze przystosowani,  a inni mogą nas odbierać jako źle zaadaptowanych. Może zachodzić poważny konflikt pomiędzy potrzebami osobowościowymi a oczekiwaniami i obowiązkami społecznymi w określonym układzie człowiek – otoczenie społeczne. Wystarczy spojrzeć na relacje między potrzebą samo urzeczywistnienia, samo reakcji a oczekiwaniem wypełniania obowiązku pani domu. Często konkretne zachowanie jest oceniane jako przystosowawcze w pewnym kontekście i jednocześnie nieprzystosowawcze w innym. Niezależność jest wyborem pozytywnym. Niesie oczywiście ryzyko dezaprobaty grupy a czasem może zmienić jej strukturę. Grypa to odrębny od innych obiekt poznania, który w określony sposób wpływa na funkcjonowanie jednostek. Akomodacja interpersonalna to proces ciągłego, wzajemnego dostosowania się, który zmierza do uzyskania stanu względnej, chociaż niezbyt stabilnej równowagi. Jeśli grupa ma być strukturą, w której mają się pojawić wszystkie procesy, to musi obejmować co najmniej trzy osoby. Grupy są nieuniknione i wszędzie obecne; mobilizują potężne siły, których efekty działania są dla jednostki krańcowo ważne. Grupa odniesienia: -to grupa społeczna, najczęściej nieformalna, która przez długi czas stanowi zewnętrzne źródło standardów zachowania, jak i celów oraz norm i standardów osobistych, - istotne źródło informacji zwrotnych o naszym zachowaniu, co może być podłożem ważnych obszarów obrazu Ja, tożsamości i samooceny. – źródło wsparcia społecznego. – miejsce zaspokojenia ważnych potrzeb psychospołecznych jednostki. Taka grupa może też uczestniczyć w naszym życiu nawet wtedy, gdy nie jesteśmy  jej członkami. Grupa staje się grupą odniesienia w wyniku interakcji jednostka – grupa, podczas której odbywa się proces zaspokajania istotnych potrzeb indywidualnych osoby.

Ćwiczenie.

Stwórz szczegółowy opis swojej grupy: liczebność, trwałość, cele, po co istnieje , przywódca, styl kierowania, ważniejsze role, granice grupy, sieć komunikacji w grupie, istniejące w niej koalicje. Zdaj sobie sprawę z historii tej grupy.