Lekcja 23

 Wpływ wywierany na człowieka przez samą obecność ludzi nazywany jest facylitacją społeczną. Np. sportowcy  efektowniej walczą w obecności rywali, niż walcząc z czasem. W zadaniach, w których nie można zidentyfikować indywidualnego wysiłku, następuje jego znaczny spadek No. Gdy linie przeciągają 3 osoby to walczą one jak lwy, gdy kilka osób – grupa rozleniwia się. Obecność innych jest bodźcem, który wzbudza ogólny niespecyficzny stan pobudzenia. Taki stan ułatwia wykonanie utrwalonych nawyków i prostych relacji. Jednocześnie jest czynnikiem rozpraszającym uwagę i zakłócająco wpływa na zachowanie, które wymaga przyswajania złożonych relacji. Grupa treningowa jest nie tylko małym kolektywem, w którym ludzie czują, że są odbierani, akceptowani i konfrontowani; jest również miejscem przepełnionym atmosferą, w którym ludzie mogą wspólnie stać się bardziej twórczymi. Ale najczęściej jest to grupa zadaniowa, utworzona sztucznie, prowadzona przez profesjonalistów. Dobra grupa wyposaża swoich członków w umiejętność transferu – praktycznego zastosowania i wykorzystania swoich nowych kompetencji w naturalnej sytuacji życiowej. Grupa prowadzi człowieka ku kontaktom pozwalającym uzyskać poczucie przynależności w sytuacji naturalnej. / Idealna grupa jest miejscem badania granic osobistego wzrostu, społecznością, w której członkowie mogą się rozwijać na najwyższym poziomie możliwości ludzkich/. Grupa tak ujmowana to edukacyjna społeczność, grono ludzi, którzy zebrali się, by rozwiązać problemy osobiste i interpersonalne. Każda grupa jest unikalnym systemem o swoim własnym charakterze i poczuciu siły. Jest konglomeratem energii poszczególnych członków połączonych w systematyczny wzór. Kontakt z grupa jest doświadczany jako poczucie unikalności, różnic, podobieństw między członkami grupy. To doświadczenie wspólnoty. Każda osoba bez względu na to, co robi, jest zachęcana do tego, aby była świadoma siebie samej, jako członka społeczeństwa i swojego znaczenia w grupie, w miarę tego, jak zmienia się ono z każdą chwilą. Kreatywność w grupie pozwala jednostce uporać się z własnymi kłopotami, jako całość rozwiązuje też problemy społeczne. Grupa by działać właściwie musi stosować się do pewnych reguł : brać odpowiedzialność za własne słowa i działania;  pytać tylko wtedy, gdy nie da zmienić się pytania na twierdzenie; słuchać innych; mówić bezpośrednio do osoby; słuchać co mówią ciała; nie interpretować uczuć; utrzymać tajemnicę itp. Istnieją dwie podstawowe sposoby do łączenia się w grypy a) zadaniowa – by wykonać jakieś plany, b) emocjonalna – szukać zadowolenia z bycia w grupie. Aby grupa stała się spójna, muszą zaistnieć warunki : - bliskość fizyczna, - podobieństwo wartości, - nagradzające doświadczenia wyniesione z grupy, - istnienie przywódcy, - brak wrogich, silnie zaburzonych osobowości. Uzyskanie wysokiej spójności pozwala na dobrą współpracę. Na udzielanie sobie pomocy, zadowolenie z udziału, satysfakcję ze swojej współpracy. Członkowie takich grup są też bardziej produktywni. Proces powstania i funkcjonowania grypy zależy tez od jej wielkości. W większych grupach występuje rywalizacja. Uczestnicy grupy budują koalicję – są względnie trwałe, lub też tylko sytuacyjne. Najczęściej można zaobserwować koalicję słabych ustawiona przez silnych. Wszystkie grupy społeczne tworzą własne normy – wspólne wzorce spostrzegania i myślenia, obejmujące sposoby działania zadaniowego, wspólne przekonania i zachowania społeczne. Często w grupach pojawiają się rolę: - lidera zadaniowego i lidera społeczno - emocjonalnego.  Są to role rozłączne.