oryginalna42@pino.pl

Zdrowe jest wszystko to, co nie jest chore.Często spotykamy się z klasyfikacją polegającą na koncepcji pozytywnej zdrowia, czyli podawaniu inwentarza jednostek chorobowych i na wskazaniu obszaru zjawisk występujących pomiędzy zjawiskami chorobowymi i zdrowymi. Zjawiska te są traktowane jako stany pośrednie, nie do końca rozwinięte predyspozycje do choroby lub też "gorsze",słabsze zdrowie, nie dające się ująć jako wzorzec pozytywny. Ktoś, kto jest niezdrowy, nie musi być chory, ale nie chory, nie jest już tym samym, co zdrowy....Autorzy, zwracając uwagę na stopniowalność wszystkich ludzkich dyspozycji, mają tendencje do klasyfikowania zjawisk wg. dymensji - wymiarów, liniowo uporządkowanych zbiorów, gdzie na jednym krańcu są ofiary patologii, a na drugim okazy zdrowia.Łatwo tu sobie wyobrazić przypadki osób chorych i zdrowych zarazem, wskazane ze względu na zastosowanie różnych kryteriów. Możesz teraz dokonoć niewielkiej próby samooceny własnego zdrowia psychicznego posługując się fragmentem 16-czynnikowego Inwentarza osobowości Cattella. W tym celu podkreśl te przymiotniki, które Twoim zdaniem są trafnymi sformułowaniami w stosunku do Ciebie. Jesteś więc:

- łatwy w pożyciu, serdeczny, otwarty, łatwo adoptujący się, ufny, nastawiony na współpracę, mający poczucie humoru, dojrzały emocjonalnie, umiejący wyrazić swoje uczucia, posiadający wgląd w siebie, umiejący się cieszyć przyjemnościami życiowymi, czy tesż:

- oporny,kłótliwy, sztywny,chłodny, obojętny,skryty,podejrzliwy, wrogo nastawiony do ludzi, liczący na własną korzyść, oschły, niewrażliwy, traktujący ludzi w sposób bezosobowy, zazdrosny, ujawniający skłonności homoseksualne?

Określenia te należą do jednego tylko z wyróżnionych czynników. Pierwsza ich grupa odpowiada cyklotymii, a druga schizotymii. Pierwsza grupa określeń właściwa jest zdrowemu, korzystnemu schematowi reagowania, a druga - reagowaniu w sposób niedojrzały i źle przystosowany. W obrębie nawet jednego czynnika można pewne kryteria spełniać, a innych - nie. Można więc mieć bardziej lub mniej zdrową osobowość w ujęciu globalnym, a także być zdrowym ze względu na jedne czynniki, a ze względu na inne - nie. Istnieje pełna świadomość różnorodności tego, co występuje pod mianem choroby. Jako patologie określa się najczęściej zestaw jednostek chorobowych obserwowanych w klinikach i opisywanych w tematycznej literaturze. Można też aktywnie przekształcić zakres patologii, najczęściej poszerzając je o pewne defekty czy stany podchorobowe z uwagi na jakieś nowe kryteria. Chorobę somatyczną organizmu określa się jako odchylenie jego strukrury i fizjologii od normy równającej się właśnie zdrowiu. Prawidłowy przebieg procesów utożsamia się ze średnią występującą w większości przypadków. Ale odchylenia od tej normy nie są uważane za patologiczne dopóty nie zagrażają rpównowadze systemu. W zdrowiu chodzi o skuteczne funkcjonowanie ciała jako całości. Chorobą będą stany występujące wskutek uszkodzeń oraz zmian anatomicznych i fizjologicznych układu nerwowego. Ochrona zdrowia psychicznego to dbanie o zdrowie fizyczne układu nerwowego a przede wszystkim: a) maksymalną i optymalną ochronę życia płodu w okresie prenatalnym,b) ulepszanie warunków i okoliczności porodu, c) dbanie o jak najlepszą jakość wczesnego środowiska w okresie noworodkowym. Gdyż są to okoliczności, w których powstaje największa liczba urazów, uszkodzeń i chorób w obrębie ludzkiego układu nerwowego.

Prawa mózgu są tego rodzaju, że człowiek nie może osiągnąć swej pełnej równowagi psychicznej, jeżeli nie postępuje jak człowiek w stosunku do siebie samego i w stosunku do innych, jeżeli nie pracuje nad budową humanistycznego świata, sprzyjającego rozwojowi świadomości, wolności i miłości wśród ludzi. Odmówić tej powinności to to samo co świadomie lub nieświadomie przestać być jednostką normalną, tzn. anormalnie posługiwać się swoim mózgiem. Pojęcie normalności często wiąże się z powrzechnością, pospolitością, masowością w sensie ilościowym. Wypowiadamy się w ten sposób o częstości występowania czegoś w określonej populacji - jest to rozumienie statystyczne. Normalność jest odnoszona także do przyjętych wzorów i oczekiwań, konwencji i postulatów. " Zachowuj się normalnie" - zgodnie z normą i oczekiwaniami.  Normalny dzień to opis zachowania zgodnego z rutyną i wzorcem - jest to ujęcie konwencjonalne. Przy takim podejściu norma jest wyrazem przystosowania.

 Ćwiczenie

Zastanów się, i przytocz jak najwięcej przykładów spełnienia kryterium normy konwencjonalnej, które jednocześnie nie są, Twoim zdaniem, jednoznaczne z diagnozą normy w ujęciu potocznym. Podobnie - podaj przykłady zachowań niezgodnych z konwencjonalną normą i jednocześnie normalnych w społecznym odbiorze.

Czasami mówiąc, że coś dzieje się nienormalnie, np. relacjach społecznych, o nienormalności, która staje się normą ( np. uczeń - nauczyciel, dziecko - rodzic), normę odnosimy do postulatu - do tego, jak naszym zdaniem być powinno - to ujęcie Idealne. 

Ćwiczeni .   Czy NORMALNE znaczy: a) częste, b) zgodne z oczekiwaniami, c) idealne ( optymalne).  Zapytaj o to jaknajwiększą liczbę osób. Sprawdziś częstość potocznego posługiwania się tym pojęciem.

Normalne jest to, co potrafimy wyjaśnić. To, co jest niejasne, niezrozumiałe - jest nienormalne. Zakres pojęć zdrowia psychicznego i normalności w zależności od ujęcia mogą się nakładać, krzeżować a nawet wykluczać. Każdy zdrowy jest normalny. Niektórzy zdrowi są normalni ... i niektórzy normalni są zdrowi. Wszyscy normalni są zdrowi i wszyscy zdrowi są normalni.Żaden zdrowy nie jest normalny, i żaden normalny nie jest zdrowy.

Ćwiczenie

Podaj przykład jakiegoś niejasnego dla Ciebie i niezrozumiałego zjawiska. Dlaczego było dla Ciebie nienormalne?, czy dlatego, że doświadczyłeś go pierwszy raz, że nie potrafiłeś go kontrolować, że nie podlegało do końca racjonalnym wyjaśnieniom? Gdzie i jak szukałeś sposobu wyjaśnienia?