Komentarze: 0
Rodziny różnią się od wielu innych grup poprzez charakterystyczną strukturę pokoleniową. W zdrowo funkcjonującej rodzinie nie ma potrzeby dokonywania jakichkolwiek autoprezentacji. Powinno tu występować mało zahamowań w wyrażaniu uczuć. Gwałtowny sposób wyrażania radości, przywiązania, dezaprobaty są objawem zdrowia w rodzinie.
Grypy przyjacielskie nie maja struktury formalnej, nie maja konkretnych zadań do zrealizowania, składają się najczęściej z osób w podobnym wieku, pochodzeniu, wartościach czy też zainteresowaniach. Spotykają się dla samej radości, przyjemności. Jest to motyw afiliacyjny wynikający z potrzeby przyłączenia. Człowiek otrzymuje wsparcie, radę a czasem pomoc finansową. Ogromnie istotna jest grupa rówieśnicza, gdzie uczą się różnych umiejętności, przez co nabywają poczucie tożsamości, staja się niezależni, osiągają dojrzałość. W tej grupie wymieniamy wysoką liczbę informacji, kształtujemy swoje poglądy, budujemy własną reputacje. To grypa z systemem sympatii i empatii. Akceptacja zależy od podporządkowania się normom grupowym i realizowania wartości, ale też i od cech osobowości, postrzeganych w zachowaniu.
Grupy pracownicze maja do zrealizowania plany i zadania. Zadanie często tworzy więzi między ludźmi – decyduje o tym jak często się spotykają, jaka maja wobec siebie władzę. Rozwija się tu także wzorzec życia nieformalnego. W przerwach pracy plotkujemy, żartujemy, udzielamy sobie wsparcia, albo prześladujemy się nawzajem. Ten nasz nieformalny system wpływa na jakość pracy. Aby osiągnąć maksymalną produktywność i maksymalne zadowolenie, nasza grypa nie powinna przekraczać liczby 15 członków. Spójność grupy powinna być wysoka. Grupa powinna mieć wpływ na podejmowanie decyzji jej dotyczących. Nadzór nie może być restryktywny.