Komentarze: 1
Nieujawnienie intymnych treści z obszarów, których w nas samych nie akceptujemy, może w konsekwencji prowadzić do uruchomienia się mechanizmu izolacji wewnętrznej – formy obronnej ucieczki od rzeczywistości. Nasza gotowość do podjęcia takiej tematyki w komunikacji rośnie szczególnie wtedy, gdy spostrzegamy granice naszej diady, czyli pary komunikujących się osób, jako nieprzepuszczalne. Inaczej mówiąc nabieramy zaufania i chcemy mówić o ważnych osobistych treściach, gdy wytwarza się w nas pewność i wiara, iż tajemnica zostanie dochowana.. Istotnym czynnikiem warunkującym zdolność osoby do uwolnienia się od barier, jest poziom jaj samoakceptacji. Ujawienie treści intymnych może pogłębić relacje, ale musi być adekwatne do gotowości przyjęcia tych treści przez odbiorcę, co warunkowane jest też historia naszych doświadczeń w tym zakresie. Wypowiadając się wprost, unikamy zakłóceń, a więc bardziej prawdopodobne jest, że zaspokoimy nasze potrzeby i oczekiwania. Czujemy się bardziej autentyczni, zdobywamy więcej informacji o sobie i funkcjonowaniu społecznym ludzi w ogóle. Pozwala to na redukowanie zbędnych napięć emocjonalnych, co przeciwdziała uruchomieniu się reakcji psychosomatycznych. Twoja spontaniczność może powodować u odbiorcy dwie różne reakcje : 1. „ponieważ jasno cie rozumiem, chcę abyś i Ty mnie tak zrozumiał” (rośnie bezpośredniość komunikacji) albo 2. „boję się Twojej otwartości, nie chcę Ci odpowiadać na takim samym poziomie szczerości _ niepokoję się i odsuwam na dystans” Gdy jesteś otwarty powinieneś zawsze liczyć się z możliwością, spotkania się z powyższymi sytuacjami. Dobrze jest gdy otrzymujemy informacje zwrotne, które:
- odnoszą się do zachowania a nie trwałych cech osobowości
- zawierają uczucia zamiast ocen, rad i interpretacji
- komunikują tak o pozytywnych, jak i negatywnych konsekwencjach zachowań
- dotyczą rzeczy, które możemy zmienić
- są przekazywane od razu, a nie odraczane w czasie
- są formułowane wprost i bezpośrednio do odbiorcy
- są autoryzowane, czyli, że ktoś wyraża je w swoim imieniu
Metakomunikacja- kontrola przebiegu procesy komunikacji. Podczas komunikowania się nierzadko istnieje potrzeba ustanowienia zasad porozumiewania się, czyli ustalenia kolejności wypowiadania się, sposobu rozpoczynania i kończenia rozmowy, czasu i formy wypowiedzi. Najważniejszymi technikami meta komunikacji są: potwierdzenie odbioru komunikatów, uwzględnienie oraz klaryfikacja znaczeń, uzyskiwana często drogą parafrazowania.. Potwierdzając odbiór sygnałów, odbiorca daje nam do zrozumienia, iż słucha oraz rozumie to, co mu przekazujemy. Wraża to poprzez symptomy dobrego słuchania: np. kontakt wzrokowy. Potwierdzenie może również przybierać postać negatywną np. „ależ skąd” Uzgadnianie znaczeń polega na omówieniu zakresów znaczeniowych słów i używanych symboli, a więc odnosi się do zastosowania kodu. Może ono polegać na podaniu odpowiedniej definicji, stosownego przekładu, lub tez wskazówek jak, jak dane słowo należy rozumieć. Parafrazowanie polega na przeformułowaniu komunikatu nadawcy poprzez użycie podobnych słów, ale w mniejszej liczbie, jest krótkim powtórzeniem tego, co usłyszeliśmy lub zrozumieliśmy. Parafraza jest doskonałym testem na umiejętność dobrego słuchania, sposobem sprawdzenia trafnego zrozumienia komunikatu przez odbiorcę, a dla nadawcy potwierdzeniem odbioru zgodnego z jego własna intencją. Parafrazujemy czyjąś wypowiedź, gdy mówimy np. „mówiłaś, że …” Klasyfikacja jest wyostrzeniem niejasnych treści, przyjmuje często postać prośby o powtórzenie., przybliżenie, uzgodnienie znaczenia lub interpretacji. /Metakomunikacja jest bardzo ważnym elementem współdecydującym o jakości kontaktów międzyludzkich, szczególnie z osobami mało nam znanymi. Jej stosowanie zależy w znacznym stopniu od poziomu wiedzy o tym procesie/. Lubimy takie relacje, w których w pewien sposób się uzupełniamy, lub gdy partnerzy stosują taki sam albo dopełniający sposób porozumiewania się.