oryginalna42@pino.pl

 Kiedy zgłaszać się o pomoc do specjalisty: Kiedy istnieje ryzyko patologii ograniczonej (obciążenia dziedziczne, urazy, proces chorobowy) , kiedy jesteś uzależniony, gdy masz kłopot z kontaktem z ludźmi (czujesz się osamotniony i jest to dla Ciebie dotkliwe), kiedy masz niepokojące Cię, ostre lub przewlekłe objawy, które Tobie samemu lub bliskim z otoczenia wydają się dziwaczne i trudne do zaakceptowania ( nie spisz, nie jesz ..lub robisz to nadmiernie, masz dziwne myśli i czujesz się prześladowany), gdy Twoje własne sposoby radzenia sobie wyczerpały się lub są całkowicie nieskuteczne, a w dodatku nie uzyskujesz wsparcia w swoim neutralnym otoczeniu ( to Cię przerasta, nie radzisz sobie, wypróbowałeś już wszystko), kiedy jesteś w bardzo silnym lub długotrwałym stresie, gdy przeżywane wydarzenie krytyczne powoduje taka destabilizację, ze nie potrafisz samodzielnie uzyskać powtórnego przystosowania, jeżeli masz znaczne kłopoty z pełnieniem ról społecznych, zwłaszcza tych, które stoją wysoko w Twej hierarchii wartości

Wskazówki dla racjonalnego myślenia i efektywnego działania związanego ze zdrowiem psychicznym:

- poszukaj przyczyn swojego zachowania w sytuacji oraz przeszłości zamiast w domniemanych defektach swojej osoby

- przyglądaj się swoim uczuciom, reakcjom, myślom.

- pozostawaj w bliskich relacjach chociaż z kilkoma przyjaciółmi.

- ujawnij swoje zainteresowania, obdarzaj uczuciami.

- nie mów źle o sobie

- bierz na siebie swoje sukcesy

- skup się i poznaj dogłębnie wszystko to, co czyni Cię niepowtarzalnym, jedynym w swoim rodzaju

- niepokojące Cię objawy somatyczne rozważaj w kategoriach fizjologicznych, poznaj swój rytm, oddech, puls ..

- gdy tracisz poczucie kontroli emocjonalnej nad sytuacją, kiedy nie panujesz nad swoimi emocjami, postaraj się stworzyć dystans poprzez: fizyczne opuszczenie sytuacji, granie ról kogoś innego w danej sytuacji oraz poprzez przeniesienie się w wyobrażeniach w przyszłość, by móc spojrzeć na to, co dzieje się tu i teraz z perspektywy czasu.

- nie rozpamiętuj od nowa raniącej przeszłości

- stawiaj sobie długoterminowe cele

- wykorzystaj czas na odpoczynek, hobby, medytacje

- myśl o sobie jako o aktywnym podmiocie, który w każdej chwili dzięki własnym wysiłkom może zmienić kierunek swojego życia

- przypominaj sobie, że niepowodzenia i rozczarowania mogą być w życiu „ukrytym błogosławieństwem”

- nie kategoryzuj i nie osądzaj zachowań ludzkich (swoich także) jako normalnych lub nienormalnych

- gdy czyjeś zachowanie razi Cię lub niepokoi staraj się być troskliwy i łagodny

Radź sobie jak potrafisz najlepiej i nie bądź dla samego siebie najgorszym z możliwych terapeutów.

 Terapia głęboka W psychologii  nie można dążyć do usunięcia objawów, np. w postaci mechanizmów obronnych, ponieważ byłoby to odbieraniem cierpiącemu jedynej formy obrony przed lękiem, którą potrafi się posłużyć. Zasadniczym elementem jest praca z emocjami pacjenta, zamierzająca do usunięcia lęku podstawowego. Lęk nerwicowy można zwalczyć poprzez analizę przeżyć klienta oraz nawiązanie z nim bliskiego, osobistego kontaktu.. Do terapii psychoanalitycznej należą: technika swobodnych skojarzeń (swobodne wypowiadanie słów, bez kontroli logiki i tłumaczenia uczuć), interpretacja snów (zostanie omówiona), analiza oporu (milczenie, bierność, zmiana tematów), przeniesienie, powstanie nerwicy przeniesieniowej i jej rozładowanie do stanu uzyskania pełnego zdrowia (przeniesienie jest specyficznym, emocjonalnym, stosunkiem do terapeuty, który powstaje w toku terapii, jest związkiem zaufania, obaw, pragnień, relacji erotycznych- lub chłodnym odrzuceniem, rezerwą, wrogą niechęcią; wg psychoanalityków nie jest to reakcja na rzeczywistą osobę terapeuty, ale powtórzenie stosunku uczuciowego do osób z przeszłości pacjenta). W terapii pojawia się również przeciwprzeniesienie  polegające na przenoszeniu na pac jęta własnych problemów i utajonych pragnień przez terapeutę. Pacjent powinien uzyskać wgląd we własną nieświadomą motywację. Radzenie sobie może polegać całkowicie na samodzielnym i twórczym zmaganiu się z nadoptymalnym  napięciem, z wykorzystaniem zdolności przystosowawczych i całego potencjału twórczego osoby.

W momentach kryzysu, silnego, gwałtownego lub chronologicznego działania stresów warto korzystać ze wsparcia oferowanego przez środowisko społeczne.

W ramach poszerzania repertuaru narzędzi radzenia sobie można osiągnąć do metod autopsychopterapii.

Decyzja o poszukiwaniu pomocy u profesjonalisty jest związana z subiektywnym poczuciem zdolności do ponoszenia ryzyka, indywidualną odpornością sposobem ujmowana świata, obrazem siebie i rozumieniem roli zawodowej terapeuty.

Decyzja o samodzielnym kontakcie z określonym terapeuta nie oznacza wyboru konkretnych szkół, metod, strategii i technik terapeutycznych, które ,,wyrastają’’ z określonych wartości. Pamiętaj i o tym.