oryginalna42@pino.pl

 Nie warto :

- wierzyć, że partner będzie spełniał nasze oczekiwania. Nikt nie żyje po to, by spełniać cudze oczekiwania, tym bardziej, że nierzadko w ogóle sobie je uświadamiamy albo inaczej je interpretujemy

- wierzyć, że sam będziesz spełniać oczekiwania swojego partnera. Możesz bardzo chcieć je spełniać, ale ta droga prowadzi do podporządkowania swojego życia dobru jednej ze stron

- obiecywać sobie, ze będzie się pełniło role w sposób idealny. Lepiej być partnerem życiowym i ze skazami, niż uporczywie dążyć do ideału ponosząc masę kosztów, wieczne niezadowolenie i poczucie winy

- obiecywać komukolwiek, że nigdy, zawsze, nigdzie, wszędzie

- komunikować się w stylu nie partnerskim

- dążyć do władzy lub przyporządkowania się. Władza i manipulacja przeczą miłości, tak samo przeczy jej całkowita rezygnacja, negowanie siebie

- skupiać się na wzorach negatywnych

- wykorzystywać własna energię na unikanie czynów i zachowań, które nas i innych raniły i były patologizujące w życiu naszych rodziców – ponieważ w ten sposób utrwalamy te błędne rozwiązania i uruchamiamy mechanizm pokoleniowego dziedziczenia patologicznych wzorców

- pozostawać w przekonaniu, ze raz nawiązane relacje będą się rozwijały same, i to w optymalnym kierunku bez naszego udziału i wysiłku. Ponoć i roślina poza podlewaniem wymaga tez serdeczności

- myśleć negatywnie i szukać dziury w całym Niewielka szczypta trucizny, może uczynić niezdatnym do spożycia pyszny i wielki posiłek

- poddawać się przy pierwszych niepowodzeniach. Niepowodzenie samo w sobie może nas umocnić, o ile przekonamy się, że umiemy zaradzić jego konsekwencjom

- przypisywać całej winy sobie za zło lub swojemu partnerowi. To ewidentna bzdura.

- wierzyć, że w naszej gestii i zakresie możliwości jest zmienienie innych na obraz i podobieństwo naszych modeli. Możemy jedynie zmienić siebie

- patrzeć na związek z partnerem jako na coś statycznego, niezmiennego. Każda osoba będzie elementem budującym związek, rozwija się, zmienia, wzrasta

- ufać sobie na tyle, aby mieć pewność, że znamy uczucia i postawy partnera

- być nieświadomym oraz całkowicie zależnym od scenariusza życiowego dotyczącego historii naszego związku. Jeżeli jesteście przekonani, że to „tylko na chwilę”, że „ to się nie utrzyma”, że „ nie jest to ktoś na całe życie” – nie dajecie sobie nawet szansy na sprawdzenie.

Wybierając partnera życiowego można wspólnie z nim zanalizować treści zawarte w Waszych stanach Ja :Rodzice, Dorosły i Dziecko. Warto tez sprawdzić, jakie są Wasze postawy życiowe. Dobrze byłoby zdać sobie sprawę z tego, jakie są treści Waszych scenariuszy życiowych co do wyboru partnera oraz historii związku.  Co warto:

- traktować siebie i partnera jako jednostkowo wartościowych

- postawić na miłość

- wykazywać jak najwięcej tolerancji

- uświadomić sobie, że masz prawo nie tolerować zachowań

- nie kłamać

- nie ukrywać uczuć

- mówić o emocjach

- mówić o pragnieniach

- słuchać się wzajemnie

- przeżywać radość jak najczęściej, wspólnie, nie zapominać o śmiechu

- zdawać sobie sprawę z tego, że nie jesteśmy ofiarami, prześladowcami i ratownikami; jesteśmy osobami; mamy równe prawa

 Większość osób w obrębie naszej populacji decyduje się nawiązywać i pozostawać w stałych związkach z osobami płci przeciwnej. Nie wartościujmy cudzych wyborów. Nie twórzmy normy, wyprowadzając ją z kryterium częstości. Twórzmy tylko normy dla siebie i bądźmy im wierni Mity

Nie jest prawdą, że :

- dziewczęta SA bardziej prospołeczne niż chłopcy, - dziewczęta są bardziej podatne na sugestie niż chłopcy, - dziewczęta maja mniejsze poczucie własnej wartości, - dziewczęta nie odczuwają potrzeb osiągnięcia, -  dziewczęta lepiej wykonują pamięciowe i proste zadania, -  chłopcy są lepsi w rozwiązywaniu zadań trudnych, wymagających odrzucania uprzednio poznanych rozwiązań, - chłopcy maja umysły bardziej analityczne, - dziewczęta są bardziej uwarunkowane dziedzicznie, - chłopcy SA bardziej uwarunkowani środowiskowo, - dziewczęta są „słuchowcami”, - chłopcy są „wzrokowcami”.

Jest prawdą, że :

- chłopcy SA bardziej agresywni niż dziewczęta, - dziewczęta mają większe zdolności językowe niż chłopcy, - chłopcy maja większe zdolności wirtualno- przestrzenne, - chłopcy maja większe zdolności matematyczne

Niejasności :

- czy istnieje różnica we wrażliwości dotyku, - czy dziewczęta są bardziej lękliwe, nieśmiałe i niespokojne, - czy chłopcy SA bardziej aktywni, - czy chłopcy maja większa potrzebę współzawodnictwa, -  czy chłopcy maja większa potrzebę dominacji, - czy któraś z płci jest bardziej uległa niż druga, - czy „macierzyńskie” i opiekuńcze zachowanie jest bardziej typowe dla którejś z płci, - czy kobiety SA bardziej bierne od mężczyzn.

Wiele popularnych przekonań dotyczących psychologicznych charakterystyk obu płci opiera się na skromnych podstawach naukowych lub podstaw tych w ogóle nie posiada. 

 W badaniach Rubina w definicji miłości romantycznej ujęto trzy ważne komponenty:

- potrzeby afirmacji i zależności

- predyspozycje do udzielania pomocy

- wyłączność i zaabsorbowanie.

Jednym z wymiarów miłości jest podzielenie tych samych doznań i emocji. Ktoś kochający inną osobę, nie tylko zdaje sobie sprawę, że jego partner przeżywa coś, ale odczuwa to samo.

Ćwiczenie

Podaj kilka przykładów czy przezywałeś ból, gdy ukochana osoba np. skaleczyła się?, czy odczuwałeś niepokój, kiedy ona się bała? Czy podzielałeś jej rozdrażnienie? może silny lęk albo wstyd? Może coś z pozytywów tj: radość, duma, zachwyt?

Sześć sposobów strukturalizacji czasu:

- wycofanie się – fizyczne pozostawanie w samotności – np. w świat fantazji.

- rytuał -  różne, powtarzalne, sztywne, stereotypowe zachowania, dzięki którym otrzymujemy bez wysiłku  jakieś wzmocnienia. Przez to, że nie wymagają pracy umysłowej, automatyzują się i ograniczają naszą spontaniczność. Z jednej strony gnuśniejemy, a z drugiej oszczędzamy naszą energię i łatwo jest nam utrzymać powierzchowne relacje.

- aktywność – praca daje nam możliwość redukcji nadmiernego napięcia; jest polem działań twórczych, utrzymuje naszą kondycję psychiczną. Nadmiar tej formy może ograniczyć inną formę działania.

- rozrywki – bezpieczne rozmowy na temat ogólny. Dzięki błahym tematom i klimatowi życzliwości czujemy się bezpieczni

- gry – transakcje, które zawierają ukryte intencje, realizują wciąż powtarzające się motywy. Poprzez nie dostarczamy sobie negatywnych wzmocnień, niszczymy wszelkie przejawy serdeczności i zażyłości między ludźmi.

- intymność – najbardziej bezpośredni, otwarty i szczery rodzaj relacji, gdzie odbywa się dawanie i branie bez wykorzystania którejkolwiek ze stron.

Intymność dotyczy głębokiej sfery uczuciowej człowieka. Ludzie, którzy zadowalają się rytuałami, nieciekawymi rozrywkami są ubodzy. Intymność można przybliżać, ujmując ją jako zażyłość i serdeczność. Relacje intymne są naturalne i spontaniczne. Ludzie są wobec siebie otwarci, czuli, zachowują zdolność do współbrzmienia emocjonalnego. Takie wymiany wzmocnień pozwalają osiągnąć i utrzymać harmonię indywidualną i spójność diady. Związki intymne dają szansę na miłość i szczęście osoby, a przez to stanowią cel marzeń i tęsknot wielu z nas. Intymność i miłość nie mogą być utożsamiane z seksem, choć może współistnieć. Intymność może istnieć w związkach między różnymi ludźmi w różnym wieku. Intymność intymności jest rozmaita. Towarzyszy ona zwierzaniu się, wypłakiwaniu się, litości i miłosierdziu wobec cierpiącego, umierającego. Każda intymność zawiera ryzyko silnego zranienia uczuć. Taka rana może być niezwykle silna. Im mniej dajemy i dostajemy, tym większą mamy tendencję do deprawacji roli i wartości samej intymności. Nie zawsze i nie wszędzie możemy funkcjonować w relacjach z innymi w sposób ufny, zażyły i otwarty. Nasza serdeczność nie wszędzie zostanie odebrana zgodnie z naszymi intencjami. Czasami możemy wydawać się nieadekwatni, troszcząc się o kogoś. Jesteśmy tez posadzani o odmienne intencje, działając na czyjąś korzyść w sposób bliski, wylewny i serdeczny. Nie wszystkie związki międzyludzkie są partnerstwem na całe życie. Od nas samych zależy jednak nasza indywidualna struktura przeznaczenia czasu i wydatkowania energii w relacjach międzyludzkich na smutek, złość, bierność i samotność, pielęgnowanie w sobie poczucia nieszczęścia i krzywdy, na nudę, plotki, intrygi, ironie, deprecjonowanie ludzi, łzy i … miłość.

 Wolimy pięknych, bo stereotypowo wydaje nam się, że to, co dobre, jest piękne. Jest to szczególnie ważne na początku trwania związku. Wybieramy zdolnych oraz kompetentnych, ale niezbyt podobają nam się nieomylni; większa sympatią darzymy ludzi, którzy potrafią czasem okazać zwyczajną, pospolitą słabość, niż tych, którzy prezentują się jako nieskazitelni, doskonali. Zabawne jest, że popełnienie gafy zwiększa atrakcyjność osoby zdolnej, ale zmniejsza atrakcyjność przeciętnego.. Miłość często jest jedynie korzystną wymianą między dwojgiem ludzi, którzy uzyskują większość tego, czego mogą oczekiwać, biorąc pod uwagę ich wartość na rynku osobowości. Ludzie skłonni są robić coś, co spotyka się z pozytywnym wzmocnieniem, zaś unikać zachowań, za które otrzymają kary. To podstawowe stwierdzenie rozwijane jest w teorii słuszności. Dowiadujemy się z jej ustaleń, iż wszyscy staramy się osiągnąć jak najkorzystniejsze dla nas wyniki, ponosząc minimalne koszty.

Ćwiczenie

 Zrób bilans zysków i strat. Zastanów się, jakie pozytywy i jakie negatywy wiążą się dla każdej z osób pozostających ze sobą w realnym związku z faktem istnienia tejże relacji. Co zyskuje i „czym płaci” każda z tych osób?

Zgodnie z teorią słuszności określony związek utrzyma się jedynie wówczas, gdy bilans jest pozytywny dla obu uczestników relacji. Każdy powinien czerpać z tego związku jak największe nagrody przy minimalnych kosztach osobistych. Okazuje się, że dla pary ludzi odmiennej płci osiągnięcie szczęścia jest możliwe, gdy utrzymują oni tak zwany związek zrównoważony, to jest taki, w którym wymiana kosztów jest sprawiedliwa. Inaczej mówiąc, dobrze czujemy się w związku, jeżeli każdy uzyskuje równe korzyści. Badania nad atrakcyjnością wykazują, ze ludzie wysoce atrakcyjni społecznie to osoby, które są atrakcyjne fizycznie, inteligentne, zamożne. Teoria mówi, że osoby atrakcyjne powinny poszukiwać partnerów o podobnych cechach, zaś osoby o niższej atrakcyjności społecznej winny nawiązywać związki z ludźmi odpowiadającymi im pod względem wspomnianych cech. Według teorii zyskiwania i utraty lubimy osoby, które w kontakcie z nami prezentują wobec nas coraz większe uznanie i zachwyt. Chodzi tu o rolę zmiany sposobu oceniania nas przez druga osobę. Właśnie ta zmiana jest istotna i decydująca o większej sympatii. Nie jest tak ważne, że ktoś nas lubi, ceni i szanuje; ważniejsze jest, iż ktoś nas właśnie polubił i jego emocje oraz oceny zmieniają się na korzyść(to sytuacja zyskiwania). Podobnie nie znosimy osoby, w której oczach wydajemy się coraz gorsi, natomiast mniejsze negatywne emocje wykazujemy wobec osoby, która nie darzyła nas sympatia od wieków (sytuacja straty).

Ćwiczenie

Podaj kilka przykładów z Twoich relacji międzyludzkich, w których: - utrzymuje się ten sam stosunek do Ciebie,- stosunek do Ciebie wyraźnie się zmienił. Spróbuj określić kto ponosi odpowiedzialność

Stałe opinie na swój temat przypisujemy najczęściej innym, a ich zmiany – sobie. Dodatkowo działa tu lęk. Ktoś, kto pierwotnie się niepokoił, wyrażając swoja akceptację, redukuje wstępny lęk; ktoś kto był bezpieczny i teraz negatywnie nas opiniuje, staje się groźny, ponieważ ten lęk budzi.  Role podobieństwa i komplementarności to  wyznaczniki wzajemnej atrakcyjności. Lubimy tych, którzy są do nas podobni, szczególnie w zakresie postaw, upodobań. Jesteśmy także dla nich bardziej atrakcyjni. Podobieństwo jest źródłem wzmocnienia. Osoby podobne do nas dostarczają nam informacji o naszych zdolnościach, emocjach, postawach. Komplementarność jest uzupełnieniem się potrzeb czy typów osobowości albo tez stylu funkcjonowania. Ona też może być powodem atrakcyjności interpersonalnej. Przykładem jest związek osoby dominującej i przyporządkowanej. Najbardziej prawdopodobne jest, iż w różnych okresach tworzenia i trwania związku interpersonalnego dwojga ludzi płci przeciwnej różne czynniki maja inne znaczenie dla atrakcyjności. Podobieństwo postaw, naczelnych wartości człowieka, zasad moralnych jest decydujące dla pierwszej fazy budowania związku. W późniejszym okresie ważniejsza wydaje się komplementarność potrzeb, której istnienie rokuje nadzieję na utrzymanie związku przez długi czas.

 Rola partnera życiowego, to rola osoby, która pozostaje w bliskiej relacji z inną.  Warunkiem określenia tym mianem jest :

- Różnica płci,

-  Osoby bez związku pokrewieństwa,

-  Prokreacja -  ale wiele par nie pragnie, lub bardzo pragnie i nie może  - czasem te pary nie stanowią pary dłużej

-  Czasowość

- Stałość związku w ciągu życia

- Wyłączność relacji w określonym momencie czasowym

-  Wierność

- Perspektywa prawno-socjologiczna

- Pryzmat sakramentu określonej religii

- Wspólne gospodarstwo

- Obowiązki wobec ewentualnych potomków

Wszystkie powyższe kryteria pozwalają na określenie w sposób jawny i ważny roli partnera życiowego nie maja waloru systematyzacji i uporządkowania; bardziej ukazują normę socjologiczną. Ale nie decyduje to o jakości związku. Piękno związku i jego specyfika budują się na bazie wielu ulotnych elementów składowych. Są to: miłość wzajemna, współodpowiedzialność, intymność, zaufanie, wspieranie, wzajemność, cierpliwość, wyrozumiałość, tolerancja, ekspresja emocjonalna i otwartość, działanie na rzecz dobra obojga,  komunikacyjne partnerstwo, równość (ale nie jednakowość), szacunek wobec indywidualności,  negocjowanie w uzgodnieniu celów, konstruktywne rozwiązywanie problemów.

Ćwiczenie

Spróbuj uświadomić sobie, jakie warunki, Twoim zdaniem, powinna spełniać para osób, aby można było określić ich mianem pary idealnej. Jeżeli chcesz zapytaj także i innych, porównaj.

Problemy dotyczą np.

- podjęcia roli partnera

- formułowania wobec siebie i partnera niejasnych lub sprzecznych oczekiwań

- kłopotów z utrzymaniem związku

- trudności z pogodzeniem wymogów tej roli z wypełnianiem innych ról społecznych

Swoboda działania i odpowiedzialność zaczynają stawać się realną możliwością dopiero wówczas, gdy uświadomimy sobie i zrozumiemy nasze postawy życiowe, gry, nasze ograniczenia wynikające z historii dotychczasowego życia. Dopóki jesteśmy ograniczeni przez niejasną i nieuświadomioną przeszłość, nie będziemy w stanie w sposób dowolny i swobodny reagować na potrzeby i aspiracje innych osób, z którymi pozostajemy w związkach obecnie. Jeżeli mówimy, że jesteśmy wolni, oznacza to, że wiemy co robimy. Małżeństwo jest najbardziej skomplikowanym związkiem międzyludzkim. Może ono wyzwalać skrajne emocje. Często zaczyna się od wyznań o najwyższym szczęściu. Kończy się czasem na obojętnym, prawnym wykreśleniu z życia. Bywa też pełne psychicznego okrucieństwa albo nudy i obojętności.